۱۳۸۸ فروردین ۲, یکشنبه
سال نو مبارك
۱۳۸۷ اسفند ۲۵, یکشنبه
اثر ملي طبيعي سبلان
اثر طبيعي ملي قله سبلان
قله سبلان با ارتفاع بيشينه 4811 متر از سطح درياهاي آزاد ، بلندترين نقطه آذربايجان و دومين قله مرتفع كشور مي باشد.
از ويژگيهاي طبيعي اين اثر مي توان به موارد زير اشاره نمود :
سنگ مقدس محراب يا محراب داشي يخچالها و برف چالهايي با قدمت معادل عمر كوهستان ، ارتفاعات و قلل ديگر شامل هرم داغ يا سبلان كوچك با ارتفاع 4587 متر ، كسري يا آقام داغ با ارتفاع 4577 متر و جنوار داغي ( قبله داغي ) با ارتفاع 3950 متر . از دره هاي معروف سبلان هم ميتوان به موارد ذيل اشاره نمود :
صندوق لو دره سي دميرچي دره سي
دره لنج آباد ( گنزري دره سي ) راز ليق دره سي
دره اسب مرز (اسنز دره سي ) دره دوجاق
شيروان رده دليجه دره سي
دره آلوارس يا قزل گول لر دره اسماعيل كندي
دره ساچلو دره اسبقران (اسبقران ادره سي )
دره كر كري (مجنده ) دره موئيل
دره كليان
منطقه سبلان داراي چشم اندازهاي بسيار با ارزشي است ، از جمله مي توان آبشار گور گور ، سردابه و آبشار شاه بلاغي را نام برد . يكي از پتانسيل هاي زيستي و طبيعي منطقه سبلان كه به نوبه خود منحصر به فرد است شيروان دره نام دارد . اين دره معروف ترين و مشهور ترين دره سبلان است كه از آبگرم شابيل واقع در شمال سبلان سلطان شروع مي شود و تا جنوبي ترين نقطه آن يعني آت گولي امتداد دارد . همچنين تالاب هاي آت گولي و قره گل نه تنها اكوسيستم خاصي را در كوهستان ايجاد نموده بلكه در فصل مهاجرت پذيراي ده ها نوع پرنده از جمله آنقوت واردك سر سبز مي باشد.
آتشفشان سبلان:
آتشفشان سبلان ار نوع آتشفشان نقطه اي و مخروط مختلف است كه از نظر ساختمان و حجم شبيه آتشفشانهاي قاره اي است ولي از نظر تركيب شيميايي شباهتي با انواع حاشيه قاره اي ندارد . ارتفاع آتشفشان سبلان از سطح دريا 4800 متر و گدازه هاي آن مساحتي معدل 1200 كيلو متر مربع را در بر مي گيرد جاذبه هاي توريستي منطقه سبلان به دو گروه عمده جاذبه هاي طبيعي و جاذبه هاي تاريخي تقسيم مي شوند.
ارتفاعات متعدد و در جوار آن آبهاي معدني موجود، وجود درياچه هاي بزرگ و كوچك ، دشت و جلگه هاي وسيع پيرامون شرايط آب و هواي مساعد و مناسب ، همگي از استعداد ها و قابليت هاي بالقوه طبيعي، فراغتي و استراحتي به شمار مي آيند.
گياهان منطقه سبلان:
فصل بهار آغاز رويش مرتعي بوده كه با ذوب شدن تدريجي برف هاي زمستاني شروع مس شود و در اين مرحله ، مراتع را ژئوفيتهاي گلدار مي پوشاند . گونه هاي تشكيل دهنده سينوزي ارديبهشت ماه مراتع سبلان ، هفت گونه اصلي دارد كه پنج گونه از آنها به تيره لاله و يك گونه به تيره آلاله و گونه ديگر به تيره زنبق تعلق دارد.
گونه هاي گياهي : معدفي تنوع گونه اي گياهان منطقه سبلان به ترتيب اهميت و تيره گياهي : تيره سير (Aliacea ) تيره تاج خروس (Amaranthacea )تره زرشك(Berber idacea) تيره گاوزبان(Boraginaceae )تيره گل استكاني ( companulaceae ) تيره اقطي(chenopodiaceaec) تيره ميخك (caryophllaceae) تيره اسفناجيان(Henopdiaceae) تيره سيستاسه ( cistaceae) تيره مركبان (compositae) تيره شب بو تيره جگن ها (cyperaceaea) تيره ريش بز(Ephdraceae) تيره شاه تره (Fumariaceae) تيره شمعداني (Geraniaceae) تيره گندميان( poaceae يا Gramineae ) تيره لاله (Liliaceae )، تيره پنيرك(Malvaveae ) تيره گل مغربي (onagraceae ) تيره كوكنياريان (papavaraceae ) ، تيره پروانه واران (papilionaceae) تيره بارهنگ (Plantginaceae ) تيره پيومباژيناسه ( Piu pilmbaginaceae ) تيره ترشك(Potamagetonaceae ) تيره گوشاب(Potnmagetonaee) تيره آلاله (Rananclaeeae )، اسپركها (Resedaceae ) تيره گل سرخ(Rosaceae) تيره روناس( Rubiaceae) تيره گل ميمون (Scorphulariaceae)تيره بادنجانيان( Solanaceae) ، تيره چتر يان umbrelliferaae)) تيره گزنه (Urticaceae) تيره سنبل الطيب ( valerianaceae) تيره قيج ها (Zygophyllaceae) .
بطور كلي در منطقه سبلان 39 تيره و 256 گونه گياهي شناسايي شده و جگن ها از تنوع زياد برخوردار دار بوده كه تعداد گونه هاي آن شناسايي نشده است. از اين تعداد 24 تيره در ارتفاع كمتر از 3000 متري و 9 تيره بين 3500 -3000 متري و 6 تيره تا ارتفاع 3900 متري داخل محدوده آثار طبيعي ملي سبلان گسترش دارند نظير : تيره استكاني و مركبان .
حيات وحش :
گونه هاي مهم حيات وحش اين منطقه عبادتند از :
خرس قهوه اي (Ursus arctos) ، كل و بز(پازن ) (capra aegagrus) ، خارپشت اروپايي (Erinaceus europaeus) ،انواع سمور(Mustelidea) ، تشي( hysterix indica) رودك (Meles meles) ، سياه گوش(Lynx lynx) گرگ ( canis aureus) روباه معمولي (vulpes vulpes) ، راسو(Mustela nivalis ) گراز وحشي (Sus scrofa )، شغال (canis aureus) خرگوش (Lepus capensis). و از مهمترين پرندگان بومي منطقه نيز مي توان به : عقاب طلايي (Aquila chrysaetos) سارگپه (Buteo buteo)، طرلان (Accipiter gentillis) ،پيغو(Accipiter bervipes) قرقي (Accipiter nisus) بحري (Falco pelegrinoides) ، ليل (Falco subbuteo) ، دليجه (Falco tinnunculus) ، دليجه كوچك (Falco naumanni) دم جنبانك انواع سهره ، جغد كوچك (Athene noctua) ، سبز قبا ( coracias garrulous) زنبود خوار (Merops opioster) ، هد هد ( Upupa epops ) ، انواع چكاوك (Alaudidae) پرستو (Apus apus) بلدرچين (coturnix coturnix)، كبك دري (Tetraogallus caspicus) كبوتر چاهي ( Culomba livia ) ، باد خورك و انواع كلاغ ( Corvidae) اشاره كرد.
خزندگان منطقه: سوسمار ( Agamidaespo) گرزه مار (افعي) (Vipera lebetina) مار آتشي ( Coluber sehmidti ) ، مار چليپر ( Natrix tesstellate ) لاك پشت مهميزدار (Testudo graeca) مار زنگي (Coluber rarergieri).
طبق مصوبه شمار 223 مورخه 21/3/1381 شواايعالي حفاظت محيط زيست قله سبلان (سلطان ساولان ) از حدوده ارتفاعي 3600 متر از سطح دريا هاي آزاد و به وسعت 6879 هكتار بعنوان اثر طبيعي ملي معرفي گرديده است
قله سبلان با ارتفاع بيشينه 4811 متر از سطح درياهاي آزاد ، بلندترين نقطه آذربايجان و دومين قله مرتفع كشور مي باشد.
از ويژگيهاي طبيعي اين اثر مي توان به موارد زير اشاره نمود :
سنگ مقدس محراب يا محراب داشي يخچالها و برف چالهايي با قدمت معادل عمر كوهستان ، ارتفاعات و قلل ديگر شامل هرم داغ يا سبلان كوچك با ارتفاع 4587 متر ، كسري يا آقام داغ با ارتفاع 4577 متر و جنوار داغي ( قبله داغي ) با ارتفاع 3950 متر . از دره هاي معروف سبلان هم ميتوان به موارد ذيل اشاره نمود :
صندوق لو دره سي دميرچي دره سي
دره لنج آباد ( گنزري دره سي ) راز ليق دره سي
دره اسب مرز (اسنز دره سي ) دره دوجاق
شيروان رده دليجه دره سي
دره آلوارس يا قزل گول لر دره اسماعيل كندي
دره ساچلو دره اسبقران (اسبقران ادره سي )
دره كر كري (مجنده ) دره موئيل
دره كليان
منطقه سبلان داراي چشم اندازهاي بسيار با ارزشي است ، از جمله مي توان آبشار گور گور ، سردابه و آبشار شاه بلاغي را نام برد . يكي از پتانسيل هاي زيستي و طبيعي منطقه سبلان كه به نوبه خود منحصر به فرد است شيروان دره نام دارد . اين دره معروف ترين و مشهور ترين دره سبلان است كه از آبگرم شابيل واقع در شمال سبلان سلطان شروع مي شود و تا جنوبي ترين نقطه آن يعني آت گولي امتداد دارد . همچنين تالاب هاي آت گولي و قره گل نه تنها اكوسيستم خاصي را در كوهستان ايجاد نموده بلكه در فصل مهاجرت پذيراي ده ها نوع پرنده از جمله آنقوت واردك سر سبز مي باشد.
آتشفشان سبلان:
آتشفشان سبلان ار نوع آتشفشان نقطه اي و مخروط مختلف است كه از نظر ساختمان و حجم شبيه آتشفشانهاي قاره اي است ولي از نظر تركيب شيميايي شباهتي با انواع حاشيه قاره اي ندارد . ارتفاع آتشفشان سبلان از سطح دريا 4800 متر و گدازه هاي آن مساحتي معدل 1200 كيلو متر مربع را در بر مي گيرد جاذبه هاي توريستي منطقه سبلان به دو گروه عمده جاذبه هاي طبيعي و جاذبه هاي تاريخي تقسيم مي شوند.
ارتفاعات متعدد و در جوار آن آبهاي معدني موجود، وجود درياچه هاي بزرگ و كوچك ، دشت و جلگه هاي وسيع پيرامون شرايط آب و هواي مساعد و مناسب ، همگي از استعداد ها و قابليت هاي بالقوه طبيعي، فراغتي و استراحتي به شمار مي آيند.
گياهان منطقه سبلان:
فصل بهار آغاز رويش مرتعي بوده كه با ذوب شدن تدريجي برف هاي زمستاني شروع مس شود و در اين مرحله ، مراتع را ژئوفيتهاي گلدار مي پوشاند . گونه هاي تشكيل دهنده سينوزي ارديبهشت ماه مراتع سبلان ، هفت گونه اصلي دارد كه پنج گونه از آنها به تيره لاله و يك گونه به تيره آلاله و گونه ديگر به تيره زنبق تعلق دارد.
گونه هاي گياهي : معدفي تنوع گونه اي گياهان منطقه سبلان به ترتيب اهميت و تيره گياهي : تيره سير (Aliacea ) تيره تاج خروس (Amaranthacea )تره زرشك(Berber idacea) تيره گاوزبان(Boraginaceae )تيره گل استكاني ( companulaceae ) تيره اقطي(chenopodiaceaec) تيره ميخك (caryophllaceae) تيره اسفناجيان(Henopdiaceae) تيره سيستاسه ( cistaceae) تيره مركبان (compositae) تيره شب بو تيره جگن ها (cyperaceaea) تيره ريش بز(Ephdraceae) تيره شاه تره (Fumariaceae) تيره شمعداني (Geraniaceae) تيره گندميان( poaceae يا Gramineae ) تيره لاله (Liliaceae )، تيره پنيرك(Malvaveae ) تيره گل مغربي (onagraceae ) تيره كوكنياريان (papavaraceae ) ، تيره پروانه واران (papilionaceae) تيره بارهنگ (Plantginaceae ) تيره پيومباژيناسه ( Piu pilmbaginaceae ) تيره ترشك(Potamagetonaceae ) تيره گوشاب(Potnmagetonaee) تيره آلاله (Rananclaeeae )، اسپركها (Resedaceae ) تيره گل سرخ(Rosaceae) تيره روناس( Rubiaceae) تيره گل ميمون (Scorphulariaceae)تيره بادنجانيان( Solanaceae) ، تيره چتر يان umbrelliferaae)) تيره گزنه (Urticaceae) تيره سنبل الطيب ( valerianaceae) تيره قيج ها (Zygophyllaceae) .
بطور كلي در منطقه سبلان 39 تيره و 256 گونه گياهي شناسايي شده و جگن ها از تنوع زياد برخوردار دار بوده كه تعداد گونه هاي آن شناسايي نشده است. از اين تعداد 24 تيره در ارتفاع كمتر از 3000 متري و 9 تيره بين 3500 -3000 متري و 6 تيره تا ارتفاع 3900 متري داخل محدوده آثار طبيعي ملي سبلان گسترش دارند نظير : تيره استكاني و مركبان .
حيات وحش :
گونه هاي مهم حيات وحش اين منطقه عبادتند از :
خرس قهوه اي (Ursus arctos) ، كل و بز(پازن ) (capra aegagrus) ، خارپشت اروپايي (Erinaceus europaeus) ،انواع سمور(Mustelidea) ، تشي( hysterix indica) رودك (Meles meles) ، سياه گوش(Lynx lynx) گرگ ( canis aureus) روباه معمولي (vulpes vulpes) ، راسو(Mustela nivalis ) گراز وحشي (Sus scrofa )، شغال (canis aureus) خرگوش (Lepus capensis). و از مهمترين پرندگان بومي منطقه نيز مي توان به : عقاب طلايي (Aquila chrysaetos) سارگپه (Buteo buteo)، طرلان (Accipiter gentillis) ،پيغو(Accipiter bervipes) قرقي (Accipiter nisus) بحري (Falco pelegrinoides) ، ليل (Falco subbuteo) ، دليجه (Falco tinnunculus) ، دليجه كوچك (Falco naumanni) دم جنبانك انواع سهره ، جغد كوچك (Athene noctua) ، سبز قبا ( coracias garrulous) زنبود خوار (Merops opioster) ، هد هد ( Upupa epops ) ، انواع چكاوك (Alaudidae) پرستو (Apus apus) بلدرچين (coturnix coturnix)، كبك دري (Tetraogallus caspicus) كبوتر چاهي ( Culomba livia ) ، باد خورك و انواع كلاغ ( Corvidae) اشاره كرد.
خزندگان منطقه: سوسمار ( Agamidaespo) گرزه مار (افعي) (Vipera lebetina) مار آتشي ( Coluber sehmidti ) ، مار چليپر ( Natrix tesstellate ) لاك پشت مهميزدار (Testudo graeca) مار زنگي (Coluber rarergieri).
طبق مصوبه شمار 223 مورخه 21/3/1381 شواايعالي حفاظت محيط زيست قله سبلان (سلطان ساولان ) از حدوده ارتفاعي 3600 متر از سطح دريا هاي آزاد و به وسعت 6879 هكتار بعنوان اثر طبيعي ملي معرفي گرديده است
۱۳۸۷ اسفند ۱۴, چهارشنبه
۱۳۸۷ اسفند ۱۳, سهشنبه
شكاروماهيگيري
اشتراک در:
پستها (Atom)